Na de klinkende 4-1 zege op DONK had elke speler recht op vlammende teksten over de felbegeerde titel. Het waren de vlotte praters van de achterhoede die als spreekbuis fungeerden voor het complete elftal. Thomas de Vries, de veertienjarige keeper, vierde zijn eerste titel met Hazerswoudse Boys. Eerder was hij al twee keer de beste met Bernardus, maar dat geschiedde niet onder het motto 'teamwork makes the dreamwork'.

"We zijn een echt team", analyseerde Thomas terwijl de festiviteiten op het terras van de kantine in volle gang waren. "We kennen elkaar allemaal goed, we spreken op zaterdagavond ook vaak af in een keet. Beetje chillen, soms komt er een biertje aan te pas. Of dat vanavond ook gebeurt? Ik doe er nog geen uitspraken over." Nout Stolwijk, rechterflankverdediger en collega van Thomas op het Scala College, verschafte evenmin duidelijk. "We zien het vanavond wel", klonk het enigszins mysterieus, waarna het over het voetbal zelf ging.

Ja, er waren dingen veranderd in vergelijking met vorig seizoen. Onder leiding van de nieuwe coach Michael Sip was het positiespel ingevoerd, of tenminste sterk verbeterd. De goeie ouwe peer naar voren had plaatsgemaakt voor een gedegen opbouw, een spelwijze die tot in den treure werd geoefend tijdens de training. "We zijn duidelijk sterker geworden", analyseerde Nout. "We kregen er steeds meer lol en vertrouwen in om verzorgd te spelen."
Laatste man Matthijs Knibbe, voor het laatst kampioen in F1, ervoer lichte spanning voor de wedstrijd tegen DONK. Hoewel 4-1 een respectabel resultaat was, kon het spelniveau toch niet wedijveren met dat van de heenmatch die in 8-0 eindigde. "We houden het er maar op dat dat de kampioenskoorts was. Dat zijn altijd speciale wedstrijden. Het was een tikje onwennig." Maar goed, er is niks mis met een 4-1 zege en om de progressie van het seizoen weer te geven wees Matthijs op de eerste wedstrijd. "Die ging met 2-6 verloren tegen TOGB. We zijn echt heel erg gegroeid dit seizoen. De beste wedstrijden waren die tegen SVS die we uit met 6-2 wonnen en thuis met 4-2. Dat was echt heel goed."

Mooi zijn de kapsels, rood zijn de nagels. En trots zijn de vrouwen die de spelers van JO15-1 omringen wanneer het kampioenschap ten koste van DONK is binnengehaald.
Al die jonge vrouwen op het terras van Hazerswoudse Boys. Ze zijn zo rond de vijftien jaar en de vraag dringt zich op of het nu de partners zijn van de spelers die zojuist de titel hebben bemachtigd. De voetballers van het kampioensteam halen hun schouders op. Nee, het zijn "gewoon" vriendinnen. Gelijkgestemden, geestverwanten en trouw bezoekers van de keet, wanneer de gezelligheid wordt opgezocht. Zo rond de leeftijd van vijftien jaar is het puberen nu eenmaal in volle gang, weten de spelers, en is het simpelweg leuk wanneer lief en leed gedeeld kan worden met mensen van het andere geslacht.

De muziek gaat aan op het terras. Amsterdamse meezingers worden afgewisseld met krakers die in feestcafé De Skihut niet zouden misstaan. De teksten zijn soms een tikje schuin, maar wat geeft het, zo met die titel net op zak. Hazerswoudse Boys is beslist een nette club, maar overdreven vroom hoef je ook weer niet te zijn op zo'n mooie zaterdag. Aanvoerder Matthijs Knibbe zet zijn pet maar weer eens recht. Hij is al een half uur waar te nemen met een hoofddeksel met een piraat erop afgebeeld. Spelers grijpen de microfoon, de vrouwelijke aanhang lacht de Prodent-streep bloot. Het is ook een beetje hún titel, loyaal als ze zijn aan de sterren van vandaag. Het zijn zo net echte voetbalvrouwen, met z'n allen op een rij. Beetje lachen, beetje dansen, beetje kletsen en straks op naar de keet.

Ach, de platte kar. Normaal is het vehikel waar te nemen in het Brabantse landschap, wanneer PSV kampioen is geworden, Helmond Sport de nacompetitie heeft bereikt of de carnavalsvereniging van Son en Breugel mooie sier wil maken.
Afgelopen zaterdag verscheen het ludieke voertuig plots in de straten van Hazerswoude-Dorp. Nou ja, plots. Het kampioenschap van JO15-1 kwam natuurlijk niet als een totale verrassing, met de laatste wedstrijd tegen de nummer laatst op komst. Maar voor wonende in en rondom de stadskern van het dorp was de kar toch een opmerkelijke verschijning. Vlaggen zorgden voor een bonte kleurenpracht en aan het roer zat …, de vader van aanvoerder Matthijs Knibbe. Hoeden en petten zorgden voor decoratie, de schaal werd pontificaal aan het volk getoond.
De platte kar geldt nu eenmaal als de ultieme bekroning van een weergaloos seizoen. Onder het motto 'Teamwork makes the dreamwork' werd de titel gehaald en even eendrachtig als op het veld, toonden de mannen van JO15-1 zich op de kar. Keurig netjes naast elkaar, haast waterpas aan het lint dat de kar afschermde van de menigte. Het voldeed perfect aan het beeld dat de organisatoren van de kartocht hadden bij het nemen van dit initiatief. Teamwork makes de dreamwork - en de kar reed lekker door

In gesprek met Peter Versteeg, voorzitter van Hazerswoudse Boys. Nee, Versteeg heeft de kampioenswedstrijd van JO15-1 niet met eigen ogen aanschouwd. De vrouw van de voorzitter bezit een winkel en daarom was hij pas vanaf twee uur vrij voor een gang naar Hazerswoudse Boys. Het maakt hem niet minder content met de mijlpaal. Versteeg geeft aan dat het alweer de zesde titel voor een jeugdteam is in dit seizoen. "En ook het eerste elftal bij de vrouwen is kampioen geworden", zegt hij. "We kunnen wel zeggen dat het een vruchtbaar jaar is." Versteeg is nu drie jaar voorzitter van de club. Technische kennis van het spel heeft hij niet, hij noemt zichzelf een "verbindingsman met oog voor de organisatie". Versteeg runde jarenlang een advieskantoor en die kennis wendt hij nu aan om Hazerswoudse Boys tot een "veilige en prettige plaats" te maken. Een voetbalclub is als een klein bedrijfje, weet hij. Elke dag weer geven vrijwilligers het beste om met z'n allen Hazerswoudse Boys draaiende te houden. "Neem nu eens de bar", zegt Versteeg. "Ik zie dat als een klein horecabedrijfje dat goed geleid moet worden. We hebben te maken met verschillende partijen: de gemeente, de KNVB en ouders natuurlijk, die zich graag inzetten voor de jeugd die hier voetbalt."

Pratend over de titel van JO15-1, komt de saamhorigheid van het elftal aan de orde. Hazerswoudse Boys is een echte dorpsclub, waar mensen elkaar vaak al lang en ook buiten de trainingen en wedstrijden om contact met elkaar hebben. Versteeg, alweer 23 jaar woonachtig in Hazerswoude-Dorp, kent het fenomeen "keet". De verzamelplaats voor jeugd om op zaterdagavond, of gewoon doordeweeks, samen te komen en het gezellig met elkaar te hebben. "We hebben best wat ouders met een agrarische achtergrond bij de club", zegt hij. "Er is altijd wel een tuinder of een boer die de schaftruimte ter beschikking stelt aan zijn zoon, wanneer die met zijn vrienden lekker wil ontspannen. Dat dorpse karakter van onze club spreekt mij ontzettend aan. We spelen niet op het hoogste niveau, maar Hazerswoude Boys is een club waar je je leven lang kunt komen." Als je zes bent word je lid, wanneer je tachtig bent zit je aan de bar om je licht te laten schijnen over de prestaties van het eerste. En tussendoor gebeurt er van alles, van zelf in de jeugd of senioren voetballen tot het vervullen van een bestuursfunctie, deel uitmaken van de onderhoudsploeg of in sommige gevallen een periode bij een andere club.

"Wij houden goede voetballers niet tegen als ze er bovenuit steken", zegt Versteeg over dat laatste. "Als een jongen of meisje duidelijk beter dan de rest is, moet hij of zij vooral naar een andere vereniging gaan. We stimuleren dat alleen maar. En als hij of zij tien jaar later weer voor de gezelligheid wil kiezen, is hij van harte welkom om hier lekker te gaan spelen."
Hazerswoudse Boys moet voelen als een thuis, herhaalt Versteeg. Een club waar het fijn komen is, weinig gedoe voorkomt en iedereen in de leeftijd van zes tot tachtig het eerste aanmoedigt, wanneer de hoofdmacht op zaterdagmiddag speelt. Ze komen net het veld op, de mannen van het eerste. Vanuit de kantine klinkt het Hazerswoudse galm: "Hup boys!"

Gerrit-Jan van Heemst