Na opnieuw een onderbreking in de competitie te moeten hebben ondergaan moesten de Kroonprinsjes aantreden tegen Alexandria '66 JO15-3. De Rotterdamse ploegen leveren soms toch net iets meer strijd en onverzettelijkheid dan de dorpsjongens, dus oplettendheid was geboden,
Toch begonnen we niet scherp genoeg en lieten we ons terugdringen. Maar wellicht speelt ons ook het feit dat we steeds onderbroken worden ons parten. In die beginperiode lukte het onvoldoende om onszelf te belonen met (zoals Van Gaal dat zo mooi noemde) mogelijkheden tot kansen.
Maar daartegenover staat dat we steeds beter in staat blijken om ieder geval de inzet voor de goede veldorganisatie te garanderen. Daardoor kon het ook zo zijn dat Alexandria niet gevaarlijk kon worden. Vanaf de 20-ste minuut voelden we de wedstrijd kantelen. Er werd langer balbezit gehouden, de spelers met gezicht naar de vijandelijke goal kwamen meer in balbezit en daarmee kwamen we in een hele goede fase terecht waarin we drie mooie goals scoren. 
Na rust bleef de tegenstander veel wisselen om te kijken hoe ze onze speelwijze konden breken om terug in de wedstrijd te komen. En juist daaruit kunnen wij energie putten lijkt het. En dat daarmee dan ruimte ontstaat levert ons alleen maar meer kansen op.
Als we daarin zuiniger hadden geweest, hadden we misschien wel het dubbele aantal kunnen scoren  Na rust wisten we helaas maar 1 maal meer te scoren, maar hielden we het achterin goed dicht geholpen door de compacte speelwijze door andere spelers.
Zo blijven we op de goede weg. En is het eigenlijk luxe, dat het minpunt is, dat we meer hadden kunnen scoren in een wedstrijd waarin we veel kansen creeren en nauwelijks kansen weggeven.