Ook de tweede wedstrijd van de A1 werd helaas niet gewonnen. Tegenstander Bernardus trok na een goede start van Hazerswoudse Boys de wedstrijd naar zich toe en won met 4-2.

Ik heb na deze wedstrijd iets meer begrip voor hoe Danny Blind zich moet hebben gevoeld na het in korte tijd moeten improviseren op zaken waar je geen invloed op hebt. Ook in deze wedstrijd deden een rode kaart en een blessure het team de das om.

Zoals gezegd werd goed begonnen en speelde de A1, waar dus 4 spelers met de B-leeftijd in lopen, een goede partij. Dit resulteerde in een vroege goal na uit knap voorbereidend werk vanaf de flank. Bernardus herpakte zich en was in staat om met goed positiespel en veel bewegende mensen de ruimte achter onze verdediging te bestoken. Bij de eerste goal viel het krachtsverschil op (Bernardus speelt immers met 4 dispensatiespelers) want uit een corner werden we krachtiger weggezet. Vlak voor rust kwam Bernardus op voorsprong. Na in de rust afspraken over mandekking te hebben gemaakt, lieten we ons toch verrassen en binnen de minuut scoorde Bernardus de 3-1. Hierop volgde een fase dat A1 rijp leek voor de sloop, maar verdedigend werd er veel opgelost. Niet altijd even mooi en definitief, maar voor die fase ieder geval effectief.

Toen het een beetje uitgeraasd as en Hazerswoudse Boys iets onder de druk uit leek te komen scoorden we de aansluitingstreffer en gingen we er eens goed voor zitten. Maar niet veel later werd een zeer domme rode kaart gepakt. En even later viel een centrale speler uit. Bernardus zette aan om de voorsprong te vergroten, dat lukte hen door met name twee invallers uit de B (waarvoor dank aan alle bij de B betrokken personen) waarmee het aantal spelers uit de B-leeftijd in het veld op een gegeven moment op 6 kwam.

Voetballend hebben we mooie dingen gezien en zaken waar we dus hoop uit putten.